Unang araw: ngiti, hindi puro luha. alam kong ika'y natuwa. Strong kami like you.
------
Papa, break muna ha? ilalabas ko lang ang inis ko
------
habang dumidiin ang pag pindot ko sa keyboards ko iniisip ko? pano kong sila naman ang mawalan?
sila ang maiwan? sila ang humarap ng nararamdaman ko ngayon? Putangina.
alam ko nakakairita ako. and yes i keep things to myself.
was it really my fault or you werent just really that close to me? would you care if you would know?
I AM DISABLED. the truth is im lost. in my reality, im breaking down inside. but in this world's reality i have to face every face that is being introduced to me. wtf. i cant seem to get myself to work. i dont know why. i know i can but i choose not to. maarte? cge yun na lang. pero yung totoo ayoko. ayoko lang talaga.
No comments:
Post a Comment