magiilang buwan o isang taon na din na ganito ang sitwasyon. normal lang, parang ang tagal mo ng kasama sa picture ng buhay ko pero hindi naman talaga. nakikita lang kita sa entablado noon, nakakasalubong sa maliliit na daanan ng building na iyon, pasimpleng hi hello kaso di naman kita kilala pero ngayon makikita na kita kung saan saan bigla, makakasama at makakatawanan. di naman malayo na mangyari yun, normal lang.. diba?
presensya mo pa lang nangingiti ako. normal. natutuwa lang naman ako na andiyan ka nanaman. kahit wala naman talaga tayong pinaguusapan na seryoso masyado.
ayun ang mga pangaasar mo na yung mga ano mga kakaalam mo lang tungkol sakin pero cge simula yan ng pagiging close. normal pa rin.
pag gising ko inaasahan kong text mo ang bubungad sa screen ng cellphone ko. normal. masarap ka kausap, at alam ko natutuwa ka rin na kausap ako. normal, lagi ko namang sinisilip ang phone ko pagkagising na pagkagising ko.
ang abangan ang susunod na araw na makakasama kang tumambay sa "place to be" tapos magkwetuhan ng kung ano ano. mga experiences, jokes at kung ano. normal, ganun talaga pag nageenjoy ka hinahanap hanap mo.
pero ang ngitian ka habang malayo ang tingin mo, hindi ko masabing normal
ang saya ko lang
No comments:
Post a Comment