Lakad ka ng lakad paikot ikot sa walang hanggan
Isip ka ng isip walang pasikotsikot nablablanko ka na
Hawak sariling mga kamay, palibhasa’y wala kang kasama
Titigil, tutulala kasi di mo masabi kung san ka nila pupuntahan
“Hindi nila maintindihan, kasi hindi nila alam”
parang sirang plakang paulit ulit na tumatakbo sa iyong isipan
Uupo sa tuwing nakaramdam ng sakit, nanghihina ka na
Lalabanan, tatayo muli at maglalakad…mahuhulog sa sahig
Isa isa ng papatak ang mga problema sa mata, ang mga luha
Dalawang palad na magtatakip sa iyong kahihiyan
Nakatungo ang ulo, bakas ang kahihiyan.
Makakatulog sa iyak, magigising…
mag-isa…habang yakapyakap ka ng problema.
No comments:
Post a Comment