Habang sober

binasa ko ang sinulat ko nung isang araw habang nakainom ako at di ko napigilan ang pag tawa ng malakas. anong kinalaman ng pagtakbo ng kotse? sa lakbay ng buhay ko minsan pumapalo ako sa 300km/h kasi feeling ko kulang ang oras. sa sobrang bilis nun possible na bumigay ang breaks at kung wala na ang break bibitawan na lang ang gas at hahayaang bumangga ako...mali pero para ipatakbo ko ng ganon kabilis ibig sabihin alam ko na ang mangyayari. baliw? alam ko na ang mangyayari pero tinuloy ko pa rin? yun ang tinatawag na risks, thrill and finding the joy it that spur of moment. napa-what daw na lang ako after ko basahin, naalala ko naman na nagblog ako pero hindi ko maalala yung huli kong linya na out of context talaga sa pinagsabi ko

"i miss showing my real smile...i wish i can have you soon"

nalungkot ako nung nabasa ko kasi somehow it meant im not happy. but im trying to be.. mas masakit pa dun pretending to be happy. gusto ko malaman kung pano ko nabitawan ang mga salitang iyon, at ang huling linya "i wish i can have you soon" just shows me longing to get that real smile again.

sino ba o ano? ewan ko. nahimasmasan ako sa linyang yon.

habang nakainom

2 red horse, isang san mig light at ilang happy peanuts ang nakain ko. hindi ko binabasa ang tnatype ko ngayon pero tingin ko naman tama ang tinatype ko. mahina talaga ako sa inumang beer....namamanhid na mukha ko. nakaktatlong san mig light pa lang ang tatay ko, si robin kasama ang dalawang kasambahay tag-iisang redhorse at tumigil na sila. hindi ko naman sinasabi na malakas ako uminom pero pinapanood ko lang sarili ko.

si mommy d masyadong natatakot na baka maging alcoholic ako pero maya't maya ang invitation sakin pag inom. ang labo lang talaga. ang daddy ko naman natatakot sakin uminom..una dahil malakas ako uminom. pangalawa, kung paano ako uuwi. pangatlo, baka iuwi ko pa ang kasama kong naguwi sakin.

masarap ang feeling ng nakainom kaya ko sabihin lahat ng gusto ko eh ng walang preno. lasing na ba ako? hindi pa mga tsong. tila nagsisimula pa lang ang inuman session ko.

kahit na sabihin nating wala ng preno tong sasakyan ko eh mabagal ang takbo ko so bitawan ko lang ang gas kung ganoon pa rin ang takbo kung bumangga man ako di ganoon kasakit dahil alam ko ang lahat. makakalayo pa ako, maaring makakalabas pa ako ng kotse.

sa bawat bote na nilalaklak ko, bawat kwento na aking ipamahigi..umiinom man o hindi paniwalaan niyo...dahil kahit umiinom ako sinasabi ko ang totoo...

totoo ata na habang umiinom masasabi mo ang lahat...pero kahit ganon pa man naitago ko pa rin ang lahat ng sikreto ko...

NONSENSE itong sinasabi ko di ko alam kung bakit binasa mo pa. pero salamat kasi kahit papano naisip mo na its worth your time reading it...pero sinubukan ko lang kung makakapagsulat ako habang nakainom..

i miss showing my real smile...i wish i can have you soon

Tricia of One more chance

halos lahat ata ng kilala ko gustong gusto tong movie na toh. para bang may laban si manny pacquiao, ang mundo tumitigil. at yun nga ang nangyari na knock out ako tumigil ang mundo, lalo na sa isang eksena na para bang de ja vu kung baga "nangyari na yun sakin ah, ilang beses pa"

Tricia: I love you

Popoy: (may onting delay alam mong hesitant kasi may iniisip)...love you

at boom! nakita ko sa mata ni tricia na alam niya na habang may project na pinagtratrabahuhan si popoy at basha medyo hindi imposible mangyari na mamiss nila ang isat isa. na yung "love you" ni popoy na yun sinasabi niya lang para makapagreply

the empty i love you.

holding onto nothing. pretending that there is something. trying to see a figure from the pitch black fall. its the strongest feeling that makes you weak inside...

tricia: mahal mo ba ako?

popoy: trish alam mong mahal kita

tricia: mahal mo ba siya?

popoy: hindi ko kayang makita kang nasasaktan

tricia: (pinikit mata ni popoy) para kung masaktan man ako di mo makita. mahal mo pa ba siya?

popoy: im so sorry

tricia knew the answer to her question but she was still hoping because she still loved popoy. why would you force someone to stay kung hindi naman siya magiging masaya, kung hindi naman pareho ang nararamdaman. kahit hindi magkasing sukat... kasi sa pagibig wala namang weighing scale, bakit kita ay este ni tricia pipilitin mahalin siya ni popoy kung alam niyang si basha talaga ang laman ng puso niya.

the right questions get the right answers.

you'd close your eyes, but you'd still hear it. you can be okay but you'd still feel it. you try put your heart to sleep to rest but its so alive beating because its hurting.

tangina ni popoy at basha nandamay pa.

Eto nanaman tayo

isang malaki at mabigat na tanong, bigla akong napaupo at napaisip.

handa na ba ko ulit? kayanin ko ba ang hamon ito na isa ring pangako?

minsan ng napasakin ang isang tulad mo, ngayon at nagbabalik...mahirap magsabi ng oo.

nanahimik ako ng ilang sandali, at nag bitaw ng ilang salita pero parang wala kang narinig.

eto nanaman tayo.

hindi ko alam kung ikaw ang naririnig ko o ang bibig mo lamang.

hindi ko alam kung bumaba ba ang kisame o bumigat yung pakiramdam sa kwarto.

gusto ko sana lumabas ng kwarto pero walang pintuan.

wala akong ibang choice kung hindi pakinggan ang gusto mong sabihin at gusto mong malaman ko.

dada ka ng dada may nakikinig ba? naririnig ko ba? nasasabi mo ba ang gusto mong iparating?

hirap akong humindi pero eto na ata ang unang pagkakataon

magdidive ba ako sa pool na may sign na 2ft? kakagat ba ako sa sandwich na alam kong puro gulay ang laman? manunuod ba ako ng 12pm sa abs kung alam kong mabwibwiset nanaman ako kay willie?

HINDI. AYAW KO. WAG NA

matuto na tayo sa nangyari dati, wag ng hayaan maulit pa.

harapin ang problema, wag taguan wag layuan.

kotse

mga pormadong kotse na may kanya kanyang special features mula sa kaha, sa gulong, sa interior at sa kung hanggang saan pwedeng ito itakbo. ang daming kotse na pwede ko sakyan pero pinapapili lang ako ng isa...hindi ba pwedeng isa per day ang kotse ko? para hindi ako magiisip pag color coding. hindi ba pwedeng dalawa para salit salit. gulo ng isipan hindi maunawaan...sabay sabay ko kasi sila tinitignan. anong kotse nga ba ang mas matimbang? anong kotse ba ang mas ok sa safety features? para pag nabangga onting untog lang buhay pa. anong kotse ba yung makakasabay sa bilis na gusto ko? one of a kind ang mga kotseng ganun, mahal kung nagkataon. anong kotse ang pwede ko itago at imaintain hanggang pag tanda ko?

parang nasa car show ang puso ko ngayon. makikita mo ang family car, ang sedan na pang dalawahan lang, ang pick up para sa maramihan, ang van para sa biyahe, ang naka set up ng magandang sounds na kotse, at madami pang ibang kotse na umaaligid.

anong kotse sasakyan ko...eh teka marunong na ba ako magdrive?

asado siopao

sana nahahawakan ang luha para mas kaya kong kontrolin
kung kelan ko hahayaan pumatak sa sahig, kung kelan ko dapat itago muna
pero may rason kung bakit hindi mo buong buo macontrol ang pagpatak ng luha sa mga mata
kasi hindi mo madadaya na mapakita kung kelan tuwang tuwa ka na at kelan nalulungkot ka na talaga.

isang araw bago ang gabi para sa mga aalis....
Nicolai: ehhhh ayoko na, naiiyak na ako. iyakin pa naman ako
Lester: anong iyakin? HINDI NGA EH. diba hindi ka umiiyak pag kakabreak lang
Nicolai: hindi naman kasi kaiyakiyak yun, feeling ko manhid tlga ako sa mga bagay na ganun. eh eto mga ganito naiiyak ako...

umupo ako sa nagiisang upuan sa stage, kinuha ang mic pero bago ako magsimula magsalita tinignan ko sila...tinignan ko yung mga mukhang nagpasaya sakin, nagpahirap sa buhay ko, mga mukhang gusto ko lagi kong nakikitang nakangiti...hmmmm hinga malalim. patago kong kinagat ko yung dila ko..

hindi ko alam sasabihin ko sakanila, kasi ayoko pa umalis. ayokong isipin nila na iiwan ko sila. kung wala lang expiration date ang pagstay edi kasama ko pa rin sila. bakit kasi nauna ako ng isang batch. bakit ang bigat bigat sa loob, kakaiba tong upuan toh mapapaupo ka talaga, itong mic naman para mapalakas ang boses kasi wala ka tlga masasabi...anak ng puta oh.

"hi guys, are you still awake. hello hello" ang energetic na ako ang nagsalita. tangina naman eh ang hirap ilabas ng nararamdaman ko...ang hirap. buti na lang may speech ako na prepare kahit papano sa mga medyo naging close ko, kasi kung wala malamang umiiyak na lang ako sa stage...
matapos ko bigyan ng speech yung 15+ na yun...natira na lang ang 3 taong pinaka malapit sa puso ko sa varsi, sa photogs section....si josa, si lester at si paul...

dun ko lang naramdaman na posible pala bumigat ang labi. pano pa kaya si angelina jolie na may malaking labi? (sumisigaw ng mommy!!! ang puso ko) hinayaan ko na, buhos na gripo na kung gripo.

hindi naman kasi bawal umiyak. wala naman nagsabi na wag ako umiyak.

josa, beb. naging close tayo dahil we HAD something in common. you're one tough beautiful girl, soon to be a lady. ngayon na mag-18 ka na be responsible of your actions. kung pwede lang wag ka muna magkaboyfriend tapusin mo muna pag-aaral mo. hindi ko akalain magiging close tayo dahil sa kung ano nangyari before, kilala na nga natin ang isat isa, nagkatinginan na tayo pero hindi pa ikaw si beb nun. you'll be happy even without a guy, college is the time for friends and to build who you are. ibibigay ang puso sa taong mahal mo, alagaan mo toh. kasi you're heart is one treasure, you deserve someone who will love you and make you feel proud to be you.
beautiful and talented, beb you are blessed with these two things. I love you so much, ill miss you. kwekwentuhan pa rin kita tungkol sa mga dumadating at pumapapel na lalaki sa buhay ko...hayaan mo kong takbuhan kita ha? onti lang kasi kayong tinatakbuhan ko eh. (yakaaap)

DYI!!! ang nagiisa at natitira kong kabatch. kahit ang bagal bagal mo kumain, kahit puro sorry ang naririnig ko pag may nakakalimutan ka, kahit ang bi mo sakin sa pag yosi (joke lang) tinitiis kita kasi ikaw si DYI eh :) sabi mo nung gabing naginuman tayo sa caylabne mahal mo ko mahal mo ko dyi soooper love din kita...imagine isang text mo lang na bitch yung taga science nung pautakan nagcut ako para syo ayokong binubully at binibitch kayo...mamimiss ko yun. tayo na lang ang magkabatch, mawawala pa ako. sorry....hindi naman kita iiwan eh, aalis lang ako ng V pero babalik pa rin ako sainyo. tayong tatlo pa rin ang magkabatch matibay na bond yun. dyi? wag ka iiyak...Thank you kasi ikaw ang naging kabatch ko, thankful kasi 3 lang tayo. sorry ulit. uulitin ko mahal kita. ill miss you my dear batchmate.

Paul, you suck talaga as my editor. and yes you said it you are not a good leader because you're one selfish person. hindi naman kelangan ikaw lahat magcover eh, pwede ishare. gumawa ka ng systema mo, you bring others up as you become great because thats the only way to be greater. Alam mo ba na you're one of the grave reasons why i wanted to leave varsi? me being there and you staying there is making me feel hate more which means more stress for me. my last year in varsi sucked big time because of you...you made my last year not enjoyable...wag ka magalala di na kita mumurahin. hindi ko kaya. i said you're one of the reasons why i wanted to quit, but also one of the reasons why i stayed. magpapatalo ba ako sa isang tulad mo? syempre hindi. you're one of my closest friend. in fact you're the one who got me here. kahit gago ka, kahit user kang friend, kahit nagaway tayo, kahit nagkaissue...i look beyond that coz you are my friend. mamaw? Thank you for making me be a part of this family. thank you for making me feel sucky because it made me strive better. i hate you, but i also love you mamaw. ill always be your friend, ill always be here when you need me.


....magang maga ang mata ko...pulang pula mukha ko .... asado siopao anyone?